Dumanlı gümbürtüsü vapurun kendimden geçirir beni.
Salkım söğüt,ağaç dalları ve hurmalar…
Işıltısı denizin gençlerin arkasında,
Uzar gider.
Tütsüleyip koysunlar beni turşu şişelerine.
Ve ölümüme sevinsinler.
Hayatını yaşadı desinler.
Işıltısı denizin benim arkamda.
Salamura olayım.
Ağızları ekşiten,dudakları büzüştüren.
Sonra hatırlasınlar beni,
Işıltısıyla denizin.
İki kelimelik tanışma muhabbetiyim ben.
Çift kulplu bir fincanım.
Ama ışıltısı denizin benim arkamda,
Günbatımı gibi sönüp gider.
Hiç olmadı kopamadıklarım.
Kuşların cıvıltısı bile…
Çünkü güneş sırtımda benim.
Işıltısıyla denizin…
Ölüm vakti gelince kapıma,
Kaçmak ne çare giderim.
Ama unutamaz kimse beni,
Arkamda ışıltısı denizin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder