YIKIM

Bir yıkım başladı bu dizelerden önce.

Ve bir çocuk mutlu günleri kaybetti.

Hiç unutmadı ve sürekli yaşadı,

Kararıp soldu onunla ilgili anıları.

İşte şimdi tek bir anı var aklında,

Bir kabus ve bir cinayet çocukluğunda,

Ölü nefeslerden gelen bir suçlama.

Son bir kucak açış bekledi ölmeden ondan,

Ama geldi yerine bir ölü suçlama.

Görmek istemedi son bir kez.

Sanki kanından değilmiş gibi davrandı.

Anlamadı çocuk o yaşlı adamı,

Ama karardı çocukluğuyla ilgili güzel anıları.

Kaçıp gitmek istedi o an çocuk aklıyla,

Ve unutmak o yaşlı ölü adamı.

Bir nefret doğdu o gün işte,

Çizgisinden saptı aklı ve dudaklarını ısırdı.

Dudaklarını ısırdı ve çizgisinden saptı.